08.11.2019

Przed głównym wejściem do ZPE rośnie Dąb Pamięci poświęcony Tadeuszowi Hołówko - bliskiemu współpracownikowi Józefa Piłsudskiego. Posadzili go rok temu uczniowie liceum z okazji setnej rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę.  W ramach akcji Polska Pamięta organizowanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, którą w ZPE koordynował Robert Bartkowski, nauczyciel historii. Obok dębu znajduje się specjalna tablica pamiątkowa. 

Roczne drzewko siłą rzeczy jest niewielkie, nie rzuca się mocno w oczy. Co zmieni się wiosną, gdy na biało - czerwono zakwitną posadzone w sąsiedztwie tulipany. Jednak nawet dziś młodzież dba o szkolne miejsce pamięci. Zawsze z okazji świąt patriotycznych odbywają się tutaj uroczystości, warty honorowe, palą się znicze. Ostatnia taka miniuroczystość przy Dębie Pamiątkowym odbyła się w czwartek, z okazji zbliżającej się 101 rocznicy Niepodległości. 

W ZPE dbamy o wychowanie patriotyczne młodzieży przez cały rok. Jubileusz Państwa Polskiego jest okazją, by mówić o tym głośniej i częściej. 

Tadeusz Ludwik Hołówko był polskim działaczem niepodległościowym a także politykiem i publicystą. Urodził się 17 września 1889 w Semipałatyńsku (obecnie miasto nazywa się Semej i leży w północno-wschodnim Kazachstanie).  

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej, która za udział w została zesłana na Syberię. Gimnazjum ukończył w Wiernym (obecnie Ałmaty – stolica Kazachstanu).  W latach 1909–1914 studiował nauki przyrodnicze a następnie prawo w Petersburgu. W tym czasie związał się z Polską Partią Socjalistyczną, a za jej pośrednictwem ze Związkiem Walki Czynnej (czyli jedną z polskich organizacji niepodległościowych).  

Po wybuchu I wojny przyjechał do Warszawy i był jednym z organizatorów Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 uczestniczył w organizacji Tymczasowego Rządu Polskiego w Lublinie, w którym pełnił rolę wiceministra propagandy. W kilku kolejnych rządach II Rzeczypospolitej był naczelnikiem Wydziału Prasowego Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej a następnie Wydziału Wschodniego w Departamencie Politycznym MSZ. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. 

W odrodzonej Polsce Tadeusz był działaczem PPS, zasiadał min. w radzie Miasta Stołecznego Warszawy. W 1927 r. wstąpił do BBWR (czyli Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem) i został jednym z najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego. W 1930 r. został wybrany posłem na Sejm III kadencji.

Tadeusz Hołówko jest autorem kilku książek i rozpraw politycznych oraz wielu artykułów publicystycznych, głównie o tematyce socjalistycznej. Był zwolennikiem ugody polsko-ukraińskiej.

Tadeusz Hołówko został zamordowany 29 sierpnia 1931, przez dwóch ukraińskich nacjonalistów, podczas pobytu w sanatorium w Truskawcu. Jest pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.